Και έλαμπαν τα Αστέρια ....
Και Μοσχοβολούσε η γη
Έτριζε η πόρτα του κήπου
Και ένα βήμα πλησίαζε την άμμο....
Έμπαινε αυτή μυρωδάτη
Με κυρίευε στην αγκαλιά της
Ω!! Γλυκά φιλιά, Ω!! αδύναμα χάδια
Ενώ εγώ τρεμάμενος τα όμορφα σχήματα διέλυε από τα πέπλα! Εξαφάνισε για πάντα το όνειρο μου για αγάπη
Η ώρα δραπέτευσε και πεθαίνω απελπισμένος
Και Πεθαίνω απελπισμένος !!!
Και δεν αγάπησα ποτέ τόσο πολύ την ζωή
Τόσο πολύ την ζωή !!!!