'E ccasarèlle [Italian translation]

'Sti ccasarélle nòste fanno ‘ammóre,

l’ una ‘e rimpètto a ll’ata, e tutte janche.

E dint’a casa tója nce sta nu còre,

e dint’a casa mia duje uócchie stanche.

E stanche so’ ‘e viglià, bèlla Riggina,

da che tramónta ‘o sóle a la matina ;

stanche, ca nun se 'nchiùdono cchiù maje,

pecché, bèlla, de te m’ annammuraje!

M’ annammuraje pecché te stive zitta,

e ricamave sóla a la fenèsta.

Tenive na faccélla afflitta afflitta,

e ‘o scialletièllo niro ‘a còpp’a vèsta.

Io, cómm’ a nu pittore quanno pitta,

te pittai dint’a ll’ànema, e me rèsta

chélla faccélla eternamènte scritta,

cunturnata ‘e na nùvola celèsta...

'Sti ccasarèlle nòste fanno ‘ammóre,

ma, còre mio, fanno n’ammóre tristo !

Tu nun me guarde. Che te dice ‘o còre ?

Io nun te guardo ‘a quanno t’aggio visto...

Eppure saccio ca tu me vuo’ bène,

pecché na vòta... ‘O ppòzzo cunfessà ?

Aizaste ll’uócchie, e me passàino ‘e ppéne...

Ah, cómme guarde ! Cómme sai guarda !