Две златни лири ни остави,
мојата баба да нѐ поздрави,
свадбата кога ќе ја правиме
од неа песна да нарачаме
Живот мина, таа замина
само зборот со нас остана
Но љубов летна од дворови,
кај друга денес носиш сватови.
Одамна ти ме заборави
и да ме сретнеш немаш зборови.
Јас ти носам тајфа свирачи,
стара желба да не ме мачи
(припев)
Среќа ќе ти посакам
и ќе ти нарачам за две лири
песна да ти прозбори.
Ќе ти пеам од срце,
со солзи на лице за две лири
тага нека изгори
Од баба дар е дарувано,
но за нас, не ни било пишано.
Две златни лири, две судбини,
по парче желба ќе ни остани.
Јас ти носам тајфа свирачи
стара желба да не ме мачи
(припев)