Ούτε θλίψη, ούτε μαυρίλα, ούτε καν τα βράδυα
τους δρόμους παίρνω όταν στο όνειρό μου εμφανιστεί η μορφή σου
ούτε τόποι, ούτε ανθρώποι , ουτε καν πληγές
το χέρι μου στα χέρια σου απλώνω αποκαμωμένος.
Ποιόν τον νοιάζει, ποιος νοιάζεται, ποιος νοιάζεται για μένα
για σένα στους τοίχους έγραψα, έγραψα, έγραψα.
Ούτε θάνατοι, ούτε συμφορές, ούτε καν βάσανα
τους δρόμους παίρνω όταν η αγάπη σου το κεφάλι μου σφυροκοπάει
Ούτε χειροπέδες, ούτε τέσσερις τοίχοι, ούτε καν απαγορεύσεις
όταν η αγάπη σου το κεφάλι μου σφυροκοπάει, είμαι αποκαμωμένος.
Ποιόν τον νοιάζει, ποιος νοιάζεται, ποιος νοιάζεται για μένα
για σένα στους τοίχους έγραψα, έγραψα, έγραψα.