"coś ty ćpał, gdy byłeś dzieckiem?" - zapytałaś mnie onegdaj
A więc gdy byliśmy dziećmi, braliśmy korę, żywicę i stal
A nasze mózgi stawały się miękkie z powodu luterańskiego strachu przed Bogiem
A potem stałem się słabym cieniem, który widzisz
A gdy noc stawała się jasna
W naszym domu z lat sześćdziesiątych
Byliśmy daleko, daleko, bardzo daleko
W naszych snach i ucieczce do czegoś nowego
Urodziłem się w latach, w których opadał kurz
W epoce bez znaczenia, o tysięczną sekundy za późno
I jestem pewien, ze gdzieś tam w twoim idyllicznym, cichym życiu czai się ryk
Dzika fantazja zamknięta w kartonie z nostalgią
A gdy noc stawała się jasna
W twoim domu z lat siedemdziesiątych
Byłaś parą, śladami po chmurze
To było w śnie o ucieczce do czegoś nowego. Pamiętasz?
Jak mocno się tego trzymałaś, gdy czekanie zlewało się z wiecznością?
Więc jestem twój, twój, weź mnie ze sobą
-daleko, do czegoś nowego
A gdy noc stawała się jasna
W naszym domu z lat osiemdziesiątych
Już dawno, dawno nas nie było
We śnie o ucieczce do czegoś nowego
I nadal trzymaliśmy się za mocno, bo to był nasz sen
I ty jesteś moja, moja, to ty mnie wciągniesz
Do pościgu za czasem, który dawno się przesypał.