Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby.
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby.
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby.
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby.
Ik weet dat mijn metaforen niet veel goeds zijn,
Maar je bent een echte oorwurm voor mijn ogen,
Want het maakt niet uit waar ik heen ga of waar ik sta,
Altijd alleen je gezicht zien voor mijn vermoeide ogen.
In plaats van je te vertellen wat ik voor je voel
Ik giet mezelf liever een dubbele wodka in mijn kraag,
En als ik je zie, kan ik mijn lippen niet uit elkaar krijgen,
Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik voor altijd alleen rondzwerf.
Maar vandaag ga ik te gelegenheit te baat nemen:
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby.
Dat dacht ik al, maar helaas heb ik het niet gezegd.
Dat deed ik bijna, maar je hebt het me niet gevraagd.
Ik was zo dichtbij en ik durfde niet,
Met andere woorden, ik heb het weer verpest zonder enige reden.
Misschien ben ik bang, want tot nu toe zegt iedereen...
Dat ik een aardige vent ben, maar ik praat een beetje snel.
Nu haal ik mezelf bij elkaar, sta op en ik ga.
Net over naar jou, maar ik heb geen goed onderwerp:
"Uh, hallo... Sorry... ...hoe lang heb je al een vlecht?"
Ik kan je niet uit mijn hoofd zetten, baby...
Dat heb ik een keer gezegd, en nu zeg ik het eindelijk,
En tot mijn verbazing zie je er nogal vrolijk uit!
Je zou hebben geraden dat ik je een beetje mag...
En je vroeg je af wanneer ik het je zou vertellen.
Je zou het niet hebben aangedurfd, want iedereen zegt dat je te hard praat...
Jij praat te hard en ik praat te snel, baby,
Het past, als daglicht' en 'helder', baby.
Ik praat te snel en jij praat te hard, baby,
Het past, net als de bruidegom en de bruid, baby.
Het past als een handschoen, baby,
En als een hoed op je hoofd, baby.
Als een medicijn in je infuus, baby,
En als een elastiekje in je vlecht, baby.
Ik krijg je niet uit mijn hoofd, baby.