Yπήρχε υπερβολικό νερό
Μα αυτοί οι ποταμοί αρνήθηκαν να στερέψουν
Η σοφία όλου του κόσμου βρίσκεται θαμμένη από κάτω τους,
Μα αυτοί οι ποταμοί... αρνήθηκαν να στερέψουν
Yπήρχε υπερβολικό νερό
Μα αυτοί οι ποταμοί αρνήθηκαν να στερέψουν
Η σοφία όλου του κόσμου βρίσκεται θαμμένη από κάτω τους,
Μα αυτοί οι ποταμοί... αρνήθηκαν να στερέψουν
Ανίκανοι κι άοπλοι
Περιπλανώμαστε πάνω στην ίδια την θάλασσα της ζωής
Ένα άνοχθο ρεύμα αταξίας,
Απλώς και μόνο για να αφανιστούμε, απλώς και μόνο για να βυθιστούμε
Φτάνουμε στον πυθμένα γρηγορότερα από όσο νομίζουμε,
Ξεμένουμε από ανάσα
Περνάμε την σφαίρα των σκιών και φτάνουμε στο τέλος τους,
Το οποίο είναι ο θάνατος...
Ω, αυτοί της ανυπαρξίας οι ποταμοί
Οι επονομαζόμενοι δίχως γυρισμό
Με κατάπιαν και δεν λέν' να με ξεράσουν
Εδώ και αρκετό καιρό
Ξέρουν τις ροές τους που καταλήγουν
Στους μακάριους κυνηγότοπους
Ξέρουν την ώρα της ημέρας,
Ξέρουν, (πως) οι νεκροί δεν επιστρέφουν...
Είμαι στοιχειωμένος από νερά
Συνενωμένα ως των ημερών το τέλος
Αγαπημένη μου, αυτό θα με βρει, όπου κι αν περιπλανηθώ...
Νιώθω σαγηνευμένος, όπως οι νυχτοπεταλούδες έλκονται από τις φλόγες
Είμαι ο κατακλυσμός, η μεγαλύτερη πλημμύρα από όλες,
Η ίδια μου η νέμεσις...
... Είμαι η πλημμύρα...
... Είμαι η πλημμύρα...
Ξηράνετε τον ποταμό
Ξηράνετε τον ποταμό
Ξηράνετε... Ξηράνετε αυτόν τον ποταμό...
Μπορείς πλέον να πάψεις, να με παραπλανάς
Έχω αφυπνιστεί, βλέπω όλους τους ανθρώπους πίσω από τις μάσκες τους
Όλα αυτά τα ωχρά πτώματα που σπεύδουν κατά μήκος ενός ελικοειδούς μονοπατιού
Να κατεβαίνουν βιαστικά αυτούς τους ποταμούς, ως το τέλος τους,
Το οποίο είναι ο θάνατος...
(πυροβολισμός)