Хацелася б, каб учарашні дзень скончыўся.
Зразумела, што мне гэта не перажыць -
Не лёс, значыць. Штосьці патрапіла ў вочы.
А можа, гэта сляза.
Яна ж ніколі не карысталася стрэльбай,
А трымала дзеля забавы.
Хацеў б я назваць яе падманшчыцай,
Але мне ніколі не зазірнуць у яе душу.
Хаця мне даспадобы слухаць стук яе сэрца.
Не шкодна марыць. Хачу, каб учора не было.
А мне зразумела: ніколі адтуль не выбрацца,
Не лёс. Штось патрапіла ў вока.
А мо гэта і сляза.
Васямнаццаць разоў за сёння
Я марыў, каб гэты дзень скончыўся.
Складана мне сказаць,
Ці добра гэта скончыцца.
Але малюся, каб пачуў стук яе сэрца.
Хачу, каб учарашні дзень скончыўся.
І прайдуць гады - а мне не перажыць гэтага.
Не лёс, значыць. Штосьці стаіць у вачах.
Думаю, слёзы.
У маіх вушах яе сэрца б’ецца.
Я чую, што сэрца яе б’ецца.
(Так)
Хачу, каб учарашні дзень скончыўся.
І зразумела, што не перажыву я гэта.
Не лёс, значыць. Штосьці стаіць у вачах.
Думаю, слёзы, так, гэта слёзы.
Мару, каб учарашні дзень скончыўся.
Год за годам, я не выберуся з гэтага.
Не лёс, значыць. Штосьці стаіць у вачах.
Мажліва, слёзы, ох.
Магчыма, гэта слёзы.
Магчыма, гэта слёзы…