Doktor Milczek nie wie, co powiedzieć
Nie poddaje ci (żadnych) obrazów
Że nauczył się mówić
Nie daje po sobie poznać
Tak mówią tu o nim
Mówią, że taki już jest
Lecz w utajeniu się burzy
Płyną w nim słowa żarliwe
Tylko nigdy nie znalazł
Słów, które by były właściwe
Które by pokazały i dały odczuć
Co porusza jego serce
Pośród ciemnych gór
W swym łóżku widzi w snach
Z zasłyszanych baśni
Człowieka, którego by pokochał
I tak to zagrzebuje
Za bramą swego czoła
Głośną paradę obrazów
Która dla niego się nigdy nie zatrzyma
I ma nadzieję znaleźć istotę
Która pokocha go tak samo
I ma tę nadzieję na darmo
I umrze bez żadnej nagrody