Дождь [Dozhd'] [Polish translation]

Deszcz, dźwięczną zasłoną napełnił niebo w maju deszcz,

Grom niesie się po dachach, spłoszył wszystkie koty grom,

Otwieram okno i wesoły wicher zdmuchnął wszystko na stole -

Te głupie wiersze, co pisałem w dusznej i przejmującej pustce.

Huknął w maju grom, i wesołość burzliwą i upojną falą

Rozlała się: "Ej, wstawajże, i wyskakuj w ślad za mną.

Wyjdź sobie na dwór, po kałużach biegaj, choć do samego rana.

Spójrz tylko jak śmieszna jest i święta rozbiegana dzieciarnia."

Krople na twarzy - czy to tylko deszcz, a może płaczu mego łzy?

Deszcz spłukał wszystko i dusza, zalana, wkrótce przemokła we mnie,

Pociekła strugą precz z domu ku słonecznym, nieskoszonym łąkom,

Przeszedłszy w parę z wiatrem poleciała ku niezbadanym światom.

I ujrzałem w snach: miasto wypełnione wnet wesołymi ludźmi.

I wyszli na deszcz, chórem coś śpiewali, i tańczyli, czort ze wszystkim!

Zapomniawszy wstyd i ryzyko przyszłej, nieprzyjemnej choroby,

Ludzie pod deszczem, jak salut, witali grom - wiosenny pierwszy grom.