Πού είναι τα μάτια σου;
Πού είναι τα μάτια σου,
η φωνή σου που κρατούσε μακριά το σκοτάδι;
Πού είναι τα μάτια σου;
Τι κόλαση, να έχεις μια αγκαλιά και κανέναν ν’ αγκαλιάσεις!
Πού είναι τα μάτια σου,
τα γέλια σου,
τα γλυκά σου λόγια;
Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της,
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.
Είναι ολοφάνερο ότι η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.
Πού είναι τα μάτια σου,
η φωνή σου που κρατούσε μακριά το σκοτάδι;
Πού είναι τα μάτια σου;
Τι κόλαση, οι φλέβες μου φτάνουν ως το φεγγάρι
καμωμένο από βράχια, από αδρανή και νεκρή πέτρα.
Και όλα αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη θάλασσα,
στη βία του ανέμου,
στην οργή του ουρανού.
Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της,
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.
Είναι ολοφάνερο ότι η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.
Πού είναι τα μάτια σου;
Πού είναι τα μάτια σου;
Πού είναι τα μάτια σου;
Πού είναι τα μάτια σου;
Δεν τα βρίσκω πια.
Δεν τα βρίσκω πια.
Δεν τα βρίσκω πια.
Δεν τα βρίσκω πια.
Δεν τα βλέπω πια.
Δεν τα βλέπω πια.
Δεν τα βρίσκω πια
Δεν τα βρίσκω πια
Δεν τα βρίσκω πια
Δεν τα βρίσκω πια
Δεν τα βρίσκω πια
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της
και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)
Πού είναι τα μάτια σου;
(Και είναι φανερό πως η ζωή μου γκρεμίζεται επάνω στον εαυτό της)
Δεν ξέρω πια τι πρέπει να γίνει.
(και δεν αφήνει τίποτα πίσω της.)