Калі яшчэ чуеш (Калі адчуваеш) холад,
Прыйдзі, абніміся -- са мной тут...
Павеву той прайшоў міг,
I не вéрнецца больш нiколi…
Каханне гэта, што мне нéдзе больш --
Недзе болей берагчы, тут толькi…
Што не спазнала бы (я не здолела б) –
Ёсь гэта ўсё…
Будзь тут, -- скажы --
Дзе с табою я заўжды,
Дзе застанешся i ты,
Дзе -- у свету -- няма больш сэнсу…
Тут –
Ў свеце, дзе здаецца вось –
Назаўжды замéрла ўсё,
Дзе другое -- не мае сэнсу…
Тут, --
Дзе жа ўсё, чаго не мáю,
Вéрнецца зноў да… мяне --
Домам, што святлом ўвесь поўны дзённым,
Дзе знайду цябе!
Ў маiх дýмкáх блукáе,
Нiбы час i часу ўся-бязмежнасць (неабсяжнасць),
Што льецца і-ўражае (пранiканнем)..,
І маё на часткі рве сэрца
(Маё сэрца рвецца на часткі)!
Каханне гэта, што магла б не мець!
Застанься тут,
Дзе застанус толькі я,
Дзе са мною толькі ты,
Дзе ў свету няма больш сэнсу…
Тут, ў свеце, дзе здаецца вось –
Назаўжды замерла ўсё,
Дзе другое не мае сэнсу…
Тут, дзе тόé, чаго нямаю,
Вернецца зноў да мяне --
Домам, што святлом запоўнен(-ы) дзённым,
Ззяе святлом ўвесь (ўсё)!
Хэ-ээй!.. Хээ-эй!.. Ты…
Тут, дзе застанус толькі я,
Дзе са мною -- толькі ты,
I дзе Свет больш не мае сэнсу..,
Тут…