Dos Extraños [Polish translation]

Wiesz,

Nie zagoiły się moje rany,

Czas nie wymazał niczego,

Lecz wciąż rozmyślam, zagłębiam się

Czy coś w tobie uległo zmianie

Albo nie ofiarowałem ci tego, na co zasługujesz,

Mówiłaś mi o tym tak wiele razy,

Moje serce już nie wytrzymuje.

Chciałbym cofnąć czas,

Który zaprzepaściłem,

I nie potrafię pogodzić się z tym,

Że chcesz odejść.

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem,

Czemu wyrządziliśmy sobie tak wiele krzywdy?

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem

Czemu zachowujemy się jak dwoje obcych?

Czuję,

Że istnieje inne rozwiązanie,

Zostań i nie mów mi ''żegnaj'',

Jeśli chodzi o mnie, będę na ciebie czekał całe życie.

Och,

Wiem, że ty poczyniłabyś to także,

Ciągle łączy nas miłość.

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem,

Czemu wyrządziliśmy sobie tak wiele krzywdy?

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem,

Czemu zachowujemy się jak dwoje obcych?

Chciałbym cię odzyskać,

Jednak cię straciłem,

Jedynie pozostaje pogodzić się,

Że nie jesteś mi pisana,

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem,

Czemu wyrządziliśmy sobie tak wiele krzywdy?

Skoro cię widzę

I tęsknię za tobą,

Nie wiem,

Czemu zachowujemy się jak dwoje obcych?