Δε ξέρουν ποιοι είμαστε
Έτσι κι εμείς μπορούμε να προσποιούμαστε
Είναι γραμμένο στα βουνά
Μια ευθεία γραμμή που δε τελειώνει ποτέ
Σαν ο διάβολος μίλησε ξεχειλίσαμε στο πάτωμα
Και τα κομμάτια έσπασαν κι οι άνθρωποι ήθελαν περισσότερο
Κι η τραχιά ρόδα γυρνάει άλλη μια στροφή
Dorian, ψοφίμι,
Θα φτάσεις μέχρι το τέλος;
Θα μας αφήσεις ποτέ να συνεχίσουμε;
Παραπατάμε σαν τα παιδιά,
Ξεχωρίσαμε στον έπαινο
Το εσωτερικό εκτεθειμένο
Με το πιο ίσιο πρόσωπο
Σαν μίλησε η θλιβερή γυναίκα, χάσαμε την ευκαιρία μας
Το τελευταίο ενοχλητικό αστείο1 “έσκασε στα χέρια μας2”
Κι η τραχιά ρόδα γυρνάει άλλη μια στροφή
Dorian, ψοφίμι,
Θα φτάσεις μέχρι το τέλος;
Θα μας αφήσεις ποτέ να συνεχίσουμε;
Dorian, ψοφίμι,
Θα φτάσεις μέχρι το τέλος;
Θα μας αφήσεις ποτέ να συνεχίσουμε;
Dorian, θα μας ακολουθήσεις;
1. επεξ. || Όταν ένα αστείο χρησιμοποιείται υπερβολικά, γίνεται «νεκρό». Ήταν αστείο στην αρχή, αλλά τώρα είναι ενοχλητικό.2. επεξ. || τη “πληρώσαμε” εμείς