دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد [Doosh āgahi ze yār-e safar-karde dād bād] [English translation]

دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد

من نیز دل به باد دهم هر چه بادا باد

کارم بدان رسید که هم‌راز خود کنم

هر شام برقِ لامع و هر بامداد باد

در چینِ طرّۀ تو دلِ بی‌حفاظ من

هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد

امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم

یارب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد

خون شد دلم به یادِ تو هر گه که در چمن

بندِ قبایِ غنچۀ گُل می‌گشاد باد

از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من

صُبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد باد

حافظ نهادِ نیکِ تو کامت برآورد

جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو‌نهاد باد