دل بتـو نــدهم ای دنـیــای فـانــی
هــرچـه کـه بـاداباد، الله تـو دانی
گه غم آبی به خدا گه غم نانی
نـی نفـس راحـت، نـی دم شـادی
پـوره نـشد کس را از تـو مرادی
جـور تـو پیـرم کـرد عین جوانی
هرچه که آوردی غم سر غم بود
تحفه ات ای دنیا، درد و الـم بـود
بــار گــرانـی تــو بـار گـرانــی