ตลอดหลายปีที่ผมรู้จักคุณมา ที่รัก
ผมไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่าทำไมช่วงนี้
คุณถึงทำเย็นชาใส่ผม (คุณไม่ได้พูดอย่างนั้นหรือ)
ถ้ามีปัญหาเราก็ควรจะหาทางออกด้วยกัน
แต่แล้วทำไม
คุณถึงเมินเฉยดูไม่เป็นมิตรกับผมเลย
เหมือนคุณไม่อยากคุยกับผมเลย ที่รัก (บอกผมได้ไหม)
ผมรู้ว่าสายเกินไปแล้ว
ผมทำให้คุณโกรธจนมื้อค่ำต้องจบลงด้วยการเทอาหารทิ้ง (ที่ถังขยะ)
แล้วทำไมคุณถึงปล่อยให้เรื่องเลยมาได้ตั้งนาน (ผมอยากจะรู้)
ผมเหนื่อยกับเกมนี้มามากพอแล้ว (เกมที่ไร้สาระ)
อย่ามาโทษว่าทั้งหมดเป็นเพราะผมคนเดียวสิ
ไม่ใช่ผมนะที่คอยแต่จะปิดประตูกระแทกใส่
แล้วคุณก็หันมาบอกกับผมว่า
คุณไม่สนใจว่าใครจะผิดหรือถูก
เพราะว่าตอนนี้คุณไม่ได้รักผมอีกต่อไป
มองไปที่หน้าต่างฝนตกหนักอยู่ข้างนอก
แล้วยังไงต่อไป คุณเดินจากไปแล้ว ผมผิดเอง ผมขอโทษ
รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ทำให้คุณผิดหวัง
ตอนนี้ก็สายไปแล้วที่จะกลับไปเป็นแบบเดิม
ขอโทษที่เคยทำให้คุณร้องไห้
คงถึงเวลาที่เราต้องบอกลากันจริง ๆ แล้ว
คุณพูดออกมาได้ชัดเจน
ว่าตอนนี้คุณหมดรักผมแล้ว
ผมรู้ว่าทำผิดพลาดไป
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผลลัพธ์จะออกมากเป็นแบบนี้
ตอนที่ไม่มีคุณแล้ว เหมือนชีวิตของผมขาดบางสิ่งไป (ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าจบแล้ว)
ผมกับคุณยืนอยู่หน้าประตูด้วยความรู้สึกเครียดและเศร้า(รู้สึกแย่มาก ผิดหวัง)
ผมกำลังให้เหตุผลแต่คุณก็หันหน้าหนี
ผมเห็นน้ำตาไหลอาบแก้มของคุณ
แล้วคุณก็หันมาบอกกับผมว่า
คุณไม่สนใจว่าใครจะผิดหรือถูก
เพราะว่าตอนนี้คุณไม่ได้รักผมอีกต่อไป
มองไปที่หน้าต่างฝนตกหนักอยู่ข้างนอก
แล้วยังไงต่อไป คุณเดินจากไปแล้ว ผมผิดเอง ผมขอโทษ
รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ทำให้คุณผิดหวัง
ตอนนี้สายไปแล้วที่จะกลับไปเป็นแบบเดิม
ขอโทษที่เคยทำให้คุณร้องไห้
คงถึงเวลาที่เราต้องบอกลากันจริง ๆ แล้ว
คุณพูดออกมาได้ชัดเจน
ว่าตอนนี้คุณหมดรักผมแล้ว
อย่าพูดคำเหล่านั้นออกมาเลย ผมรู้สึกแย่มาก
เพราะเหมือนจะทำให้โลกของผมกลับทิศทางไปหมด
คุณมาบอกโดยที่
ผมไม่ได้ตั้งตัว
คืนนั้นคุณพูดว่า
คุณไม่ได้รักผมแล้ว
มองไปที่หน้าต่างเห็นฝนตกหนักอยู่ข้างนอก
แล้วยังไงต่อไป คุณเดินจากไปแล้ว ผมผิดเอง ผมขอโทษ
รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ทำให้คุณผิดหวัง
ตอนนี้สายไปแล้วที่จะกลับไปเป็นแบบเดิม
ขอโทษที่เคยทำให้คุณร้องไห้
คงถึงเวลาที่เราต้องบอกลากันจริง ๆ แล้ว
คุณพูดออกมาได้ชัดเจน
ว่าตอนนี้คุณหมดรักผมแล้ว