Οι καιροί μας ήλθαν
'δω μα πια παρήλθαν
Οι μήνες δεν φοβούνται χάρο
ούτ' ο άνεμος και η βροχή
θα γίνουμε σαν αυτούς
Έλα μωρό μου, μη φοβού τον χάρο
παρ' το χέρι μου, μη φοβού τον χάρο
θα πετάξουμε, μη φοβού τον χάρο
ειμ' ο άντρας σου
Ο Βαλεντίνος πάει
'δω μα δεν γυρνάει
Ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέτα
είναι στους αιώνες πια μαζί, Ρωμαίος κι Ιουλιέτα
γυναίκες κι άνδρες καθημερινά, σα Ρωμαίος κι Ιουλιέτα
γυναίκες κι άνδρες καθημερινά, ξαναβρισκουν χαρά
κι άλλοι έρχονται, θα γίνουμε σαν αυτούς
Έλα μωρό μου, μη φοβού τον χάρο
παρ' το χέρι μου, μη φοβού τον χάρο
θα πετάξουμε, μη φοβού τον χάρο
ειμ' ο άντρας σου
Οι δυο ήταν ένα
'δω μα περασμένα
Τη στερνή βραδιά της θλίψης
άλλο δεν μπορεί να συνεχίσει
Η πόρτα άνοιξε κι αέρας φύσα
ανέμισε κεριά και σβήσαν
στις κουρτίνες 'κείνος ήταν, είπε μη φοβάσαι
Έλα μωρό μου, είχ' ο φόβος χαθεί
και αυτή πήγε, και πετάξαν μετά
πίσω είδαν κι είπαν αντίο, έγιναν σαν αυτούς
πήρε το χέρι του, έγιναν σαν αυτούς
Έλα μωρό μου, μη φοβού τον χάρο