แอนนา: พี่เอลซ่า (เสียงเคาะประตู: ก็อกๆๆ) พี่อยากปั้นตุ๊กตาหิมะด้วยกันไหม
มาเถอะ ออกไปเล่นกัน
เดี๋ยวนี้หนูไม่เคยเห็นพี่อีกเลยนะ
ออกมาเถอะ
มันเหมือนว่าพี่ได้จากไปไกล
เราเคยเป็นคู่หูที่ดีที่สุด
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
หนูหวังว่าพี่บอกหนูว่าทำไมกัน
พี่อยากจะปั้นตุ๊กตาหิมะด้วยกันไหม
ไม่ต้องเป็นตุ๊กตาหิมะก็ได้นะ
เอลซ่า: ไปซะ แอนนา
แอนนา: งั้นก็ได้ บาย
(เสียงเคาะประตู)
แอนนา: พี่อยากจะปั้นตุ๊กตาหิมะด้วยกันไหม
หรือว่าจะปั่นจักรยานเล่นรอบห้องก็ได้
ฉันว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่น่าสนใจอีกต่อไป
ฉันเริ่มที่จะคุยกับ
รูปภาพบนผนังแล้วนะ (พยายามต่อไปนะ โจน)
ชักจะรู้สึกเหงาบ้างแล้วนะ
ในห้องที่ว่างเปล่า
ได้แต่มองดูนาฬิกาเดินไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า
(ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก)
แอนนา: (เคาะประตู) พี่เอลซ่า
ขอร้องเถอะ หนูรู้นะว่าพี่อยู่ในนั้นน่ะ
ใครๆก็ถามว่าพี่ไปไหน
พวกเขาบอกให้ฉันเข้มแข็งเอาไว้
และฉันก็พยายามอยู่นะ
ฉันอยู่ที่นี่เพื่อเคียงข้างพี่นะ
ให้ฉันเข้าไปเถอะ
ตอนนี้เหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น
แค่พี่กับฉัน
เราควรจะทำยังไงกันดี
พี่อยากจะเล่นปั้นตุ๊กตาหิมะไหม