Дојди, заборави, ти нудам ноќи магични
и будења во постела полна со шеќер
Пред мојот прозор дрво со диви костени
и пуно плодови непотрибни за никого
Ангелите нека те чуваат кога времето боли
Дали човек се, баш се`, на крај преболува?
Би заспал јас сега, на твоите раце
и никогаш не би се пробудил
Нека си тече времето, броејќи ги годините
Мене веќе ми е доста од чекање
Дојди, заборави, ти нудам ноќи магични
и будења во постела полна со шеќер
Дојди, и остани, ти нудам солзи како бисери
Моите намери сеуште се искрени...