ผมได้ยินเสียงคุณในโทรศัพท์ คุณอยู่ในความคิดของผม
ผมพยายามหนีความรู้สึกตัวเองมาตลอดตั้งแต่วันที่คุณเดินผ่านทางเดินนั้น
ผมรู้มาตั้งนานแล้วล่ะ และผมก็ไม่ได้จะว่าอะไร
ผมจะทำทุกทาง ทั้งควบคุมตัวเองและหนีไปให้ไกล
คุณอยู่ตรงนั้น
แต่ผมจะไม่บอกว่าผมกำลังยืน
ยืนอยู่ตรงนี้ ตอนที่ผมเห็นคุณ ผมนั้นรู้สึกกลัวและประหม่า
กลัวว่าความรู้สึกของผมมันจะปรากฏออกมา
ผมไม่อยากจะพูดว่ามันเป็นเรื่องยาก แต่มันยากจริง ๆ
พยายามหนีไปเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น
ผมพยายามรักษาระยะห่างกับคุณ
ผมแค่อยากรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่
โอ้ ผมอธิบายไม่ได้ว่ามันเจ็บมากแค่ไหน
สิ่งที่เราเคยมีด้วยกันตอนนี้มันหายไปแล้ว
ผมนั้นพูดไม่ออก
และก็เล่นละครตบตาไม่เก่งด้วย
ผมกำลังรักษาความรู้สึกตัวเอง
ผมจึงพยายามรักษาระยะห่างจากคุณ
เมื่อคืนผมพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ผมคิดว่าผมสบายดี
ผมช่วยคุณเก็บของ เอากระเป๋าคุณมาวางไว้ตรงทางเดิน
บางทีในอดีต เราตัดเรื่องปัญหาออกไป
เราก็คงได้อยู่ด้วยกัน ผมก็คงจะได้ยินเสียงคุณเมื่อคุณเรียกหา
คุณอยู่ตรงนั้น
แต่ผมจะไม่บอกว่าผมกำลังยืน
ยืนอยู่ตรงนี้ ตอนที่ผมเห็นคุณ ผมนั้นรู้สึกกลัวและประหม่า
กลัวว่าความรู้สึกของผมมันจะปรากฏออกมา
ผมไม่อยากจะพูดว่ามันเป็นเรื่องยาก แต่มันยากจริง ๆ
พยายามหนีไปเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น
ผมพยายามรักษาระยะห่างกับคุณ
ผมแค่อยากรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่
ผมอธิบายไม่ได้ว่ามันเจ็บมากแค่ไหน
สิ่งที่เราเคยมีด้วยกันตอนนี้มันหายไปแล้ว
ผมนั้นพูดไม่ออก
และก็เล่นละครตบตาไม่เก่งด้วย
เพื่อเป็นการรักษาความรู้สึกตัวเอง
ผมพยายามรักษาระยะห่างกับคุณ
ตอนที่ผมกำลังดำดิ่ง ผมนั้นรู้สึกดีมากเลยนะ
ผมหวังให้มีโอกาสอีกครั้ง เพราะผมจะไม่ทำแบบนั้นอีก
จะไม่ปล่อยให้คุณเดินจากไป จะไม่เสียเวลาคิดซ้ำ
ผมแทบไม่รู้ว่าทำไมถึงปล่อยให้คุณเดินออกจากความคิด
ตอนที่ผมกำลังดำดิ่ง ผมนั้นรู้สึกดีมากเลยนะ
ผมหลอกตัวเองว่าคุณดูแลผมได้ไม่ดี แต่ผมก็ทำไม่ได้
คุณก็รู้ว่าผมทำไม่ได้
ผมไม่อยากจะพูดว่ามันเป็นเรื่องยาก แต่มันยากจริง ๆ
พยายามหนีไปเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น
ผมพยายามรักษาระยะห่างกับคุณ
ผมอยากรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่
ผมอธิบายไม่ได้ว่ามันเจ็บมากแค่ไหน
สิ่งที่เราเคยมีด้วยกันตอนนี้มันหายไปแล้ว
ผมนั้นพูดไม่ออก
และก็เล่นละครตบตาไม่เก่งด้วย
เพื่อเป็นการรักษาความรู้สึกตัวเอง
ผมจึงพยายามรักษาระยะห่างจากคุณ