[Quasimodo:]
tanrım dünya ne kadar adaletsiz
o o kadar güzel ve ben öyle çirkin
sana ayı verirdim
sen beni sevmez miydin
ve o bir jest yapmadan
bir söz söylemeden bir bakış atmadan
şefkati koydu
senin büyük kara gözlerinin derinlerine
ona bedenini vereceksin
onun yeminlerine inanacaksın
onu dışı için seviyorsun
içinde ne olduğunu görmeden
tanrım dünya ne kadar adaletsiz
o beyefendi ve ben işe yaramaz
o sana ayı verecek
hiçbir şey istemeyen sana
tanrım dünya ne kadar adaletsiz
güzel kavalyeni sev
karamel teninin ipekliği
dilenciler için değil
benin çirkinliğim bir hakaret
senin küstah güzelliğine
bir doğa hatası
beni sevilen biri kılmayan
tanrım dünya ne kadar adaletsiz
bizim payımız onların değil
bizim şansımız yok
ama onların, onların kalbi var mı acaba?
onlar temizlik içinde doğdular
sevişmek ve savaşmak için
ama biz zavallı yer solucanları
bizim yaşamımız çok daha güzel değil mi
ve tanrı ne yanda?
kutsal ekmek kaplarının mı
yoksa gece gündüz kendisine
dua edenlerin yanında mı
hayran olduğumuz o İsa
altın sahibi büyücü kralları
biz öbür yoksul çobanlara
tercih etmedi mi hep?
tanrım yaşam ne kadar acımasız
birbirini arayan iki yürek için
ben bu kadar çirkin ve sen bu kadar güzel
beni nasıl sevebilirsin ki?