Ξάστερες νύχτες,
Κι ο αέρας σαν γιασεμί,
Ποτάμια, σαν κρύσταλλο καθαρά,
Και δάση καταπράσινα.
Μπορεί να υπάρξει ακόμα αυτό
Ή είναι ήδη αργά,
Ότι για όλους παντού
Αυτό το όνειρο θα πραγματοποιηθεί;
(Ρεφρέν:)
Αυτός ο κόσμος, αυτός ο κόσμος
Μας χάρισε τη ζωή.
Είναι δικός σου, είναι δικός μου,
Είναι ωραία πάνω σ' αυτόν·
Τι θα γίνει εξαρτάται από σένα.
Καπνός από χιλιάδες καμινάδες
Κατεβαίνει πάνω από πόλεις και ύπαιθρο.
Εκεί που χθες ήταν ακόμη παιδιά,
Σκεπάζει σήμερα το πετρέλαιο την παραλία.
Μέσα στα τεράστια τζετ
Πετάμε προς το αύριο.
Πώς θα είν' αυτό αύριο -
Άσκοπο ή ηλιόλουστο;
(Ρεφρέν 2x)
Κι αν ακόμα είναι ένας κόκκος σκόνης
Μες στην αιωνιότητα
Μόνο αυτό το άστρο είναι το άστρο μας,
Τα άλλα είναι υπερβολικά μακριά.