Anılar silinir ve bir günlük ün sona erer
Bugün izlediğimiz izler yarın çoktan silinmiş olacak
Ama içimizde bizden geriye bir şey kalması özlemi var
Akıntı silmeden önce kıyıda bir ayak izi
Sadece bir grafiti gri duvardan farklı olan
"Buraya bak, ben yaşadım" demek isteyen bir çığlık
Bu yüzden cesaret adına ne kalmışsa alırım karanlıkta
Zamanımın duvarlarına umut yazarım
Yürekler kapalı, bakışlar boş ve soğuk
Kardeşlik düşmanlğa ve şiddete yenik
Kapımızın önünde birçok ihtiyaç ve dert
Ve gülen bir çocuk gördüğümüzde, bu yüzden onu ağlıyor
Gökyüzü sırtını dönmüş, umut tükenmiş
bazen bütün yükler benim sırtımda gibi
Ama güçsüzlüğümün ve hüznümün derinlerinden
Zamanımın duvarlarına umut yazarım
Çevremizde delilik hüküm sürüyor ve sel yükseliyor
Dünya ek yerinden oynamış ve ben hala cesaret diyorum
Karanlıkta yanılıyoruz ama hala ışık var
Bir insanlık yansıması, görmezden gelmiyorum
Ve eğer mezarımın üstünde yabani otlar salınırsa arsızca
"Hiç unutulmayan" sözü kaplar her yanı
nefret ve acı sözlerinin arasında belki
umut sözcüğü de kalır o zamanın duvarlarında