Τι καλά που θά'τανε χωρισμός να μην υπήρχε
Όταν σε σκέφτομαι να μην γεμίζουν τα μάτια μου (να μην βουρκώνω)
Οι χωρισμοί πρόωρα πληγώνουν την καρδιά μου
Αυτός ο αβάσταχτος καημός καίει τα σωθικά μου.
Όταν βασιλεύει ο ήλιος, όταν το φεγγάρι κρατάει τα σύννεφα
Οι θάλασσες δεν κλαίνε; όταν σβήνουν τις ελπίδες;
Μια γαλήνια θάλασσα είμαι,τα χέρια μου δεν σμίγουν
Στους πρόωρους αποχαιρετισμούς συνήθισαν τα μάτια μου.
Ποίημα:
Γιατί σε ξαναθυμήθηκα;
Τι συνέβη και ξανάρθες στο μυαλό μου;
Φοβόμουν αυτή την συνάντηση όμως δεν εγκατέλειψα την πόλη των αναμνήσεων
Στα στεγνά βράδια επέμεινα( πείσμωσα)
Πέταξα τις μπλούζες που φορούσα ,ολόγυμνος τριγυρνούσα
Τι συνέβη και ξανάρθες στο μυαλό μου;
Στους πονεμένους ο δικός μου πόνος αθωότητα (αγνότητα) προσδίδει πάντα.
Είναι αλήθεια...
μικρό κομμάτι ευτυχίας, στην ευτυχία ( χαρά) των επθστήθιων φίλων σου θα βρεις.
Το να γελάς είναι όλεθρος για σένα.
Δεν μπορείς να ξεχάσεις όταν σβήνουν τα φώτα
Γιατί ήρθες εσύ τώρα στο μυαλό μου;
Στους τρελούς συνήθιζα να γελώ άκαιρα
Μετα καθόμουν και τρέλαινα τον εαυτό μου
Άλλωστε το να τρελαίνεσαι είναι κι αυτό στο παιχνίδι
Επειδή υπάρχεις φαίνεται αστείο στους ανθρώπους
Κι όταν εσύ διασκεδάζεις είναι δύσκολο τα λόγια σου να προκαλέσουν κλάμα.
Τα τραγούδια σου επίμονα για την μοναξιά σου μιλάνε.
Γιατί ήρθες εσύ τώρα στο μυαλό μου;
Τι ωραία έπινα αυτό το βράδυ
Ήμουν το κύμα στην θάλασσα
Τι παράξενο βροχερό didim αυτό το απόγευμα
Τι συνέβη και ξανάρθες στο μυαλό μου;
Ξέρω πείσμωσες; θα το κάνεις.
Κι αν σου έρθει.. μην κουράζεις άδικα το μυαλό σου.
Οι χωρισμοί πρόωρα πληγώνουν την καρδιά μου
Αυτός ο αβάσταχτος καημός καίει τα σωθικά μου.
Μια γαλήνια θάλασσα είμαι,τα χέρια μου δεν σμίγουν
Στους πρόωρους αποχαιρετισμούς συνήθισαν τα μάτια μου