Δυστηχώς μειναμε μόνοι τελικά
Αντικειμενικά πεφτουμε στο κενό
Μου λες δεν πειράζει
Και πως κάποια μέρα θα φύγουμε από’δω
Μα είναι δύσκολος ο δρόμος προς την έξοδο
Και κανένας δεν ξέρει που βρίσκεται
Κ’ειμαστε μόνοι μας είμαστε μόνοι
Αφου πλέον δεν μπορείτε καν ν’αγαπήσετε
Αντέ Πηγαίντε χαρείτε να ζήσετε
Απλά τώρα μην με αφήσετε
Μα ξέρω πως πάλι μόνος θα μείνω
Αφου στο τέλος όλοι σας θα με πουλήσετε
Μονο ένα φώς από’δω θα μας έσωζε
Μα το φως αυτό δεν υπάρχει
Λένε όλοι περίμενε έρχεται
Μα τους λεω ήδη πέρασε και δεν θα ξαναρθει
Μα εγώ εδώ ακόμα
Στην παγερή φωλιά που κάποτε την ονόμασα δωμάτιο
Περνάω τον χειμώνα
Και σκεφτομαι , πως ότι έκανα ποτέ για εσένα τελικά ήταν μάταιο
Η μονη ευχή που κάνω στο πεφταστέρι μας
Αγάπη μου έλα κοντά μου , τώρα
Σε έχω ανάγκη τώρα έρχεται η μπόρα
Στην αγκαλιά σου μονο θέλω να περνά η ώρα μου
Παλιώσαν τα ρολόγια μου μα λειτουργούν ακόμα
Ποιος θα το περίμενε αυτό ,
Πάντως όχι εγώ, έπεσα σε κόμμα
Μετά την αντιδρασή σου σ’αυτό το τελευταίο το σ’αγαπω μας
Μείναμε μόνοι μας
Πες μου γιατί μείναμε μόνοι μας
Ένα σαγαπώ που από εμας δεν ειπωθηκε
Δεν ξέρω από ποιον ακούστηκε και πως
Ψάχνω ακόμη τον δρόμο μου προς το φως
Μα ο δρόμος συνεχώς από εσένα είναι κλειστός
Οπότε ψάχνω τρόπο να σε προσπεράσω
μα δυστηχώς κάτι τέτοιο δεν γίνεται
Βλέπω όλα τα άτομα να λένε δεν σου αξίζει
Μα ακόμα πιστεύω πως εκείνοι δεν σου αξίζουνε
Και ξέρεις κάτι είμαι εδώ και μένω
Μένω με μένος μα μενω παρατημένος
απογοητευμένος μα δεν με νοιάζει
Δεν σε νοιάζει τίποτα όταν είσαι ερωτευμένος
Και τώρα άσε το μετά
Σε μας μωρό μου απαγορεύονται τα θα
Τα μονοπάτια μας φαινόντουσαν κοινά
Μα τα κοινά δεν είναι ίδια το νιώθεις
Και αν δεν νιώθεις τι κάνεις έδω
Εδώ είναι χώρος για αισθηματίες
Αλλά μιας και είσαι εδώ έλα να σου πω
Μια απ’τις χιλιάδες επώδυνες ιστορίες
Ακόμα σε θυμάμαι να γελάς
Ακόμα σε θυμάμαι να χαμογελάς
Μέσα στο μυαλό μου δεν αλλάξε τίποτα
Από την πρώτη στιγμή που σ’ενιωσα να μ’ακουμπας
Και δεν νομίζω να μπορεις να καταλάβεις
τι γινότανε τα βράδια στο κρεβάτι μου
Για μένα ότι και να λένε είσαι διαμάντι
Αφου σε ταύτισα με το διαμαντένιο δάκρυ μου