Δρόμοι παλιοί [Dhrómoi palioí] lyrics

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα

και μίσησα ατέλειωτα

Μέσα στους ίσκιους

των σπιτιών να περπατώ

Νύχτες των γυρισμών αναπόφευκτες

κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου

βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε

Φάσμα χαμένο του πόθου μου

Κι εγώ, ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ

Κρατώντας μια φλόγα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

χωρίς να γνωρίζω κανένα

Κι ούτε κανένας, ούτε κανένας

με γνώριζε, με γνώριζε...