Η ψυχή μου μια πληγή ανοιχτή
η καρδιά λουλούδι σ' άγονη γη
που δεν άνθισε.
Τρέμει μες στα δυο μου μάτια η ζωή
και κυλά σαν δάκρυ στο πρόσωπό μου
που ράγισε.
Πόνος δίχως τέρμα...
Αν είχα μόνο μια ευχή
θα ευχόμουν να σβηστεί
απ' το μυαλό μου το παρελθόν.
Ό,τι με πόνεσε πολύ
για πάντα να χαθεί
να μη στοιχειώνει πια το παρόν.
Δώσ’ μου το χέρι σου να κρατηθώ
δώσ’ μου λόγο να σωθώ!
Το κορμί μου πλοίο μες στην βροχή
που σαλπάρισε για κάποια ακτή
μα ναυάγησε.
Κι ήρθες τότε να με σώσεις εσύ
και η καρδιά μου να χτυπά λίγο-λίγο
ξανάρχισε.
Μέρα με τη Μέρα...
Αν είχα μόνο μια ευχή
θα ευχόμουν να σβηστεί
απ' το μυαλό μου το παρελθόν.
Ό,τι με πόνεσε πολύ
για πάντα να χαθεί
να μη στοιχειώνει πια το παρόν.
Δώσ’ μου το χέρι σου να κρατηθώ
δώσ’ μου λόγο να σωθώ!