Δυο πονεμένες αχ καρδιές
Μια μάνα τους χωρίζει
Γιατί ζητά πολλά λεφτά
Το γιο της να πλουτίσει
Αχ κακούργα μάνα
Τον ζόρισε η άσπλαχνη
Το έκανε για μένα
Τον έστειλε στην ξενητιά Ι
Να είναι μακριά από μένα
Ταμαμ ταμάμ γι’ αυτην την Ρίτα
Η φτώχεια είναι τα κάλη μου
Τα πλούτη η τιμή μου
Και η αγάπη του ποτέ
Δεν βγαίνει απ’ την ψυχή μου
Μ’ ένα πουλάκι έρημο
Του έστειλα χαμπάρι
Να μη ξεχνά το όρκο του
Που μου `πε θα με πάρει