Έχει πιάσει να βρέχει νωρίς απ’ το πρωί,
όλα ανάποδα μου πάνε απ’ την αρχή.
Στο τηλέφωνο με πήρες, κάτι να μου πεις
κι η φωνή σου είναι τόσο σκοτεινή.
Διαλύεσαι...
Διαλύεσαι...
Θα περάσει όπως πάντα, τίποτα δεν κρατά,
το `ζησα ξανά και πιο παλιά.
Το ρολόι στον τοίχο δείχνει εννιά παρά.
Έχω αργήσει να φύγω για τη δουλειά.
Διαλύεσαι...
Διαλύεσαι...
Έχει πιάσει μία ψύχρα, έρχεται καταιγίδα,
στο κερί σβήνει η φλόγα και `συ μου διαλύεσαι.
Σ’ ένα καράβι με ρούμι, ...διαλύεσαι...
Σ’ ένα δωμάτιο με στάχτες, ...διαλύεσαι...
Σε γκρεμισμένα παλάτια, ...διαλύεσαι...
Σε σφραγισμένα δωμάτια, ... διαλύεσαι...
Σ’ ένα ποτήρι με ρούμι, ...διαλύεσαι...
Σ’ ένα δωμάτιο με στάχτες, ...διαλύεσαι...
Σε γκρεμισμένα παλάτια, ...διαλύεσαι...
Σε μια εικόνα σου άδεια, ...διαλύεσαι...
Σε σφραγισμένα δωμάτια, ... διαλύεσαι...
Σε μια οθόνη γαλάζια, ... διαλύεσαι...
Σ’ ένα καράβι με ρούμι, ...διαλύεσαι...
Σε μια εικόνα σου άδεια...