Χάνονται οι λέξεις στη σιωπή
μ’αρρωσταίνει η κάθε μας στιγμή
τίποτα δε θα αφήσω όλα απόψε θα τα σβήσω
το αύριο δε θα μας βρει μαζί
Νιώθω τη ζωή μας σαν σκιά
χάνεται βαθιά στο πουθενά
τώρα πια ανάμεσά μας
γίναν στάχτη τα όνειρά μας
δεν υπάρχεις φεύγω μακριά
Τίποτα εδώ δε με κρατά
φεύγω πριν να είναι αργά
απ’το ψέμα σου θα βγω θα χαθώ
Δεν ανήκω πια εδώ
τα όνειρά μου τα έχω εγώ
τίποτα άλλο από σένα δε ζητώ
Πώς τα έφερε έτσι η ζωή
η αγάπη μοιάζει φυλακή
δίχως λόγια σου μιλάω
κάθε μου στιγμή πονάω
δε με νοιάζει απόψε πού θα βγει