Artık yok sabahın doğası
Ve kentin sanatının
güzelliği
Penceresiz bir binada
gözlerini çizdim onun
Kurşun izleri
ve televizyonun ışığı arasında
Benim gözlerim ufka çalıyor
Onun yüzü söz vermeyen bir ayna
Aralık aylarını geçiyorum
Okyanusları ve çölleri
Ölümü çok yakından görerek
Yaşamım senin ellerinde
Tren gidiyor yıldızsız gecede
Ve gün geliyor,içimde, trende
onunla
Artık asla doğa yok, artık asla...