Aa veit du den Draum, og veit du den Song,
so vil du Tonane gøyme;
og gilja det for deg so mang ein Gong,
rett aldri so kann du det gløyme.
Aa hildrande du!
Med meg skal du bu;
i Blaahaugen skal du din Sylvrokk snu.
Du skal ikkje fæle den mjuke Nott,
daa Draumen slær ut sine Vengir
i linnare Ljos enn Dagen hev aatt
og Tonar fraa stillare Strengir.
Det voggar um [Lid]1,
det svævest av Strid,
og Dagen ei kjenner den Sæle-Tid.
Du skal ikkje ræddast den Elskhug vill,
som syndar og græt og gløymer;
hans Famn er heit og hans Hug er mild,
og Bjørnen arge han tøymer.
Aa hildrande du!
Med meg skal du bu;
i Blaahaugen skal du din Sylvrokk snu.