Πουλούν καρτ ποστάλ από την κρεμάλα
Λοιπόν βάφουν τα διαβατήρια καφέ
Και το ινστιτούτο αισθητικής έχει γεμίσει με ναύτες
Το τσίρκο είναι στην πόλη
Τώρα κοίτα,έρχεται ο τυφλός διοικητής
Λοιπόν τον κρατάνε υπνωτισμένο
Το ένα χέρι του είναι δεμένο στο στενό κόμπο του οδηγού
Το άλλο στο παντελόνι του
Και η ξεσηκωμένη ομάδα είναι κουρασμένη
Χρειάζονται να πάνε κάπου
Σαν κοπέλα και κοιτώ έξω απόψε
Από ένα δρόμο απελπισίας
Η σταχτοπούτα το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο
''Παίρνει ένα για να γνωρίσεις το ένα'',χαμογελάει
και βάζει τα χέρια της στις τσέπες της
Με το στυλ της Bett Davis
Και τότε έρχεται ο Ρωμαίος αναστενάζοντας
''Μου ανήκεις,πιστεύω''
Και κάποιος λέει ''Είσαι σε λάθος μέρος φίλε μου,καλύτερα να φύγεις''
Και μετά ο μόνος ήχος που ακούγεται πια
μετά που έφυγαν τα ασθενοφόρα \
Είναι το κλάμα της σταχτοπούτας
σε ένα δρόμο απελπισίας
Τώρα στα μεσάνυχτα όλοι οι πράκτορες
και οι υπεράνθρωποι
Πηγαίνετε και μαζέψτε τους όλους
που ξέρουν περισσότερα από όσα γνωρίζουν
Θα τους φέρουν στο εργοστάσιο
Όπου βρίσκεται το μηχάνημα εμφράγματος
Είναι σφινωμένος ανάμεσα στους ώμους τους
Και μετά η κηροζίνη
Έρχεται από τα κάτω κάστρα
Με ασφάλεια,άντρες που φεύγουν
Δες,κανείς δεν ξεφεύγει
Σε ένα δρόμο απελπισίας
Γιατί αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να διαβάσω πολύ καλά
Μην μου στείλετε καθόλου γράμματα
Εκτός και αν τα στείλετε
από ένα δρόμο απελπισίας