Chisti capille tuóje d’ òro filato
sóngo 'ntessute cu nu raggio ‘e sóle!
Chist’ uócchie bèlle ca m’ hanno 'ncantato
sóngo d’ acquamarina e de vïòle.
E chésta vócca de curallo ròsa,
ca sulo ‘nciélo 'n’ ata ‘a può vedè,
chiù de tutt ’e tesòre è prizïósa
quanno me parla e quanno ride a mme.
E chésta vóce è mùsica gentile
ca pare asciuta da n’òrgano d’ òro !
Santa Cecilia, 'int’a 'na séra ‘abbrile
‘o facètte éssa stu capolavóro !
Chisti sciure ‘e paròle armunióse
nisciuna vócca ‘e ppo’ ffà spuntà cchiù,
‘mmiscate cu ll’addóre ‘e ciénto ròse
e cuncertate cómm ’e ddice tu !
Chésti mmanélle so’ d’avòlio fino
e lisce, sfusatèlle e trasparènte.
Pàreno giglie ‘e dint’ a 'nu ciardino
addò rignasse 'na Fata lucènte !
Bellézza ‘e suónno, sentimènto ‘e còre,
perfezzióne ‘e Ddio, suspiro ‘e Rre,
tòrname 'nzuónno pe' parlà d’ammóre
ca nisciuno te sònna cómm’ a mme !!