Μαύρη ματιά, και μια πέτρινη καρδιά
σβήνω κάθε βράδυ, το κορμιού σου τη φωτιά
μοίρα πληγή, ψεύτρα φυγή
νύχτα εκτός νόμου μια παρανόμη ζωή
κλέφτρα βράδια, δίνεις κόκκινα φιλιά
πάθος που τελειώνει με τον ήλιο στα μαλλιά
μια εποχή, σαν ενοχή
κι άρωμα γνωστό απ’ το δικό σου το κορμί
αχ;
Ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
ωχ και έλιωσα
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
κι όλα στα `δωσα
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
ωχ και θα χαθώ
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
σβήνω απ’ τον καημό.
Κλαίει η βραδιά, και η ώρα που περνά
σκίζει σαν μαχαίρι τα δικά μου σωθικά
είσαι καυτός, πόθος χαμός
μια πολιορκία και παράνομος λυγμός
σκόρπια ζωή, που τελειώνει το πρωί
σάρκα π’ άγγελοι σε δένουν κάθε μια στιγμή
πώς να στο πω, φταίω, αγαπώ
πώς να πάω να πατήσω σ’ άλλο ουρανό.
αχ;
Ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
ωχ και έλιωσα,
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
κι όλα στα `δωσα,
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
ωχ και θα χαθώ,
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
σβήνω απ’ τον καημό.
Ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
ωχ και θα χαθώ,
ντέρτι, έχω ντέρτι, έχω ντέρτι
σβήνω απ’ τον καημό.