ah, benim tatlı cefam!
niye hep peşimdesin?
ben sıradan bir insanım
ve onsuz bir parça kayıbım.
koca dünyada yapayalnız dolanıyorum.
son bir dans daha!
ki uçsuz-bucaksız hüznümü unutayım.
sonra herşeye sıfırdan başlayacağım bir yerlere kaçayım.
ah, benim tatlı cefam!
her gece, her gün kendimi dağlara vuruyorum.
rüzgârla ve yağmurla dansediyorum.
birazcık "aşkım"a, azıcık "canım"a
dansediyorum, dansediyorum.
sonra içimde kopan gürültüden korkuyor kaçıyorum:
"benim sıram mı geldi?"
acılar kaplıyor her yanımı.
paris'in her sokağında kendimi terk ediyor,
uçuyor, uçuyorum.
ümitten başka bir şey yok
senin olmadığın bu patikada.
dayanmaya çalışıyorum ama,
sensiz hayatım anlamsız bir görüntüden başka bir şey değil ki.
bu benim tatlı cefam
bütün kabahatlerimin faturasını ödetti bana.
şu uçsuz bucaksız gönlümü bir dinle.
nasıl da kimsesiz bir çocuk olduğumu gör.