ای عذاب شیرین من
وقتی هیچ فایده ای در جدل نیست، چرا دوباره شروع میکنیم؟
گویی منم یه موجود بی اهمیت میشم
بدون او مث یه پارانوییک رفتار میکنم.
تنها توی مترو چرخ میخورم
مثل آخرین رقص؛
میرقصم تا غصه هام روفراموش کنم
میخوام از همه چیز در برم، شاید بتونم دوباره شروع کنم
ای عذاب شیرین من
آسمون و شب و روز رو همه به هم زدم
با باد و بارون میرقصم
یه خورده عشق، سر انگشتی عسل
و میرقصم و میرقصم و میرقصم
و توی این غوغا، دارم می دوم و خیلی نگرانم
نکنه نوبت منه؟
و اینجاست که درد به سراغم میاد
توی پاریس، دیگه خودم رو رها میکنم
به دور دست ها فرار میکنم
توی این جاده، در غیاب تو
امیدی نیست
تا میتونم تلاش میکنم؛ اما بدون تو زندگی من چیزی نیست به جز یه دکوری درخشان و بی معنی
توی این عذاب شیرین
که من کاملا تاوان بدی هاش رو پس دادم
بشنو که چقدر قلبم بزرگه
من فرزند دنیا هستم
آسمون و شب و روز رو همه به هم زدم
با باد و بارون میرقصم
یه خورده عشق، سر انگشتی عسل
و میرقصم و میرقصم و میرقصم
و توی این غوغا، دارم می دوم و خیلی نگرانم
نکنه نوبت منه؟
و اینجاست که درد به سراغم میاد
توی پاریس، دیگه خودم رو رها میکنم
به دور دست ها فرار میکنم
توی این جاده، در غیاب تو
امیدی نیست
تا میتونم تلاش میکنم؛ اما بدون تو زندگی من چیزی نیست به جز یه دکوری درخشان و بی معنی
آسمون و شب و روز رو همه به هم زدم
با باد و بارون میرقصم
یه خورده عشق، سر انگشتی عسل
و میرقصم و میرقصم و میرقصم
و توی این غوغا، دارم می دوم و خیلی نگرانم
نکنه نوبت منه؟
و اینجاست که درد به سراغم میاد
توی پاریس، دیگه خودم رو رها میکنم
به دور دست ها فرار میکنم
توی این جاده، در غیاب تو
امیدی نیست
تا میتونم تلاش میکنم؛ اما بدون تو زندگی من چیزی نیست به جز یه دکوری درخشان و بی معنی