ای زجر شیرین من
به خودم زحمت مقاومت نمیدهم چون خودت باز میای سراغم
من فقط یه موجود ناچیز و بی اهمیتم
بدون اون من یه کم سردرگمم
من توی مترو تنها رفت وآمد میکنم
یک رقص آخر
برای فراموش کردن درد بی پایانم
میخوام فرار کنم،چون همه چی دوباره داره شروع میشه
ای زجر شیرین من
من روز،شب وآسمان را به لرزه در میارم
در باران و باد میرقصم
ذره ای عشق،قطره ای عسل
و میرقصم؛میرقصم،میرقصم،میرقصم،میرقصم
و در هیاهو،وحشتزده میگریزم
نوبت من فرا رسیده؟
دوباره دردها شروع شدند
در همه جای پاریس،من خودم را به حال خود رها کردم
و به دوردست پر کشیدم،پر کشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم
جز امید....
در این راه در فراق تو
تقلا میکنم،بدون تو من مثل یه دکور براق هستم،خالی از معنا
من روز،شب وآسمان را به لرزه می اندازم
در باران و باد میرقصم
ذره ای عشق،قطره ای عسل
و میرقصم؛میرقصم،میرقصم،میرقصم،میرقصم
و در هیاهو،وحشتزده میگریزم
نوبت من فرا رسیده؟
دوباره دردها شروع شدند
در همه جای پاریس،من خودم را به حال خود رها کردم
وبه دوردست پر کشیدم،پر کشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم
تویه این عذاب دلچسب
من تاوان تمام خطاها را داده ام
ببین چه قلب بزرگی دارم
من فرزند عالمم
من روز،شب وآسمان را به رقص وا میدارم
در باران و باد میرقصم
ذره ای عشق،قطره ای عسل
و میرقصم؛میرقصم،میرقصم،میرقصم،میرقصم
و در هیاهو،وحشتزده میگریزم
نوبت من فرا رسیده؟
دوباره دردها شروع شدند
در همه جای پاریس،من خودم را به حال خود رها کردم
وبه دوردست پر کشیدم،پر کشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم،پرکشیدم