Oh vuajtja ime e ëmbël
Pse të luftoj, do rifillosh
jam thjesht nje qënie pa kuptim
Pa të jam pak e shushatur,
Endem vërdalle vetëm në metro,
Një kërcim i fundit
për të harrur dhimbjen time të stërmadhe,
Dua tia mbath, gjithcka të rifilloj
Oh vuajta ime e ëmbël
Un ndez qiellin, ditën, natën,
Kërcej me erën, me shiun,
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe un kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej,
Dhe në një zhurmë, vrapoj dhe kam frik
Është kjo rradha ime?
Vjen dhimbja...
Në gjith Parisin braktisem
Dhe larg fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj,
Dhe shpresoj,
Në këtë rrugë, në mospraninë tënde,
Shumë po mundohem, pa ty jeta ime është vetëm një dekor i shndritshëm, jetë bosh.
Un ndez qiellin, ditën, natën,
Kërcej me erën, me shiun,
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe un kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej,
Dhe në një zhurmë, vrapoj dhe kam frik
Është kjo rradha ime?
Vjen dhimbja...
Në gjith Parisin braktisem
Dhe larg fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj,
Në këtë torturë të ëmbël
Të gjitha sharjet i kam paguat,
Dëgjo sa e stërmadhe është zemra ime,
Jam nje femile i botës
Un ndez qiellin, ditën, natën,
Kërcej me erën, me shiun,
Pak dashuri, një pikë mjalt
Dhe un kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej, kërcej,
Dhe në një zhurmë, vrapoj dhe kam frik
Është kjo rradha ime?
Vjen dhimbja...
Në gjith Parisin braktisem
Dhe larg fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj, fluturoj,