درخت سپید [Derakhte Sepid] lyrics

زیرِ درختِ سپیدی با برگ‌های لرزان

گُم شد نگاهِ آبیِ یک عاشقِ پریشان

اشک از دلش می‌ریزد و ترانه‌ای می‌خوانَد

آهنگی که تا زنده‌ام در یادِ من می‌مانَد

کجا باید از زیرِ بارِ آن زمان بُگریزم؟

از یادِ و جای خالیِ آن دوستِ عزیزم

عزیزم... عزیزم...

روی زمین نشسته و سر بر زانو گرفته

گونه‌هایش تَر و سُرخ و دلش خورد و شکسته

با گُل‌های قالیچه و گلدان‌های پیچک

عجین شده تصویرِ او با آن اتاقِ کوچک

بخشید و اما رفت و با او خنده‌های او رفت

یک تکّه از من هم با اسباب‌های او رفت

با او رفت... با او رفت...

آرام و ساکت رفته و نشانه‌ای نمانده

جز یک نقاشی لای یک کتابچهٔ نخوانده

در خاطرم اما هنوز از لحظهٔ جدایی

تصویری از لبخندِ او مانده به یادِگاری

ای قاصدک اگر دیدی دو چَشمِ آسمانی

سلامِ من را به آن یارِ زیبا می‌رسانی؟

می‌رسانی... می‌رسانی...

ای قاصدک اگر دیدی دو چَشمِ آسمانی

سلام من را به آن یار زیبا می‌رسانی؟

می‌رسانی... می‌رسانی...