Κάθε χρόνο έβγαινε μαζί με άλλους
Έξω στις μακρινές θάλασσες, στον νότο ή στον βορά.
Μια άσπρη βάρκα, το παιδικό του όνειρο,
Τότε έγινε αληθινό.
Αυτός ήταν το αστέρι της Μυκόνου,
Αυτή ήταν η βάρκα του, η ζωή του
Κι όταν ο ήλιος δύει,
Ποιος ξέρει πού θα μας παρασύρει ο άνεμος.
Κάθε χρόνο περίμενε,
Αυτή που τον αγαπούσε, ακούει τα παλιά τραγούδια.
Όλοι οι άλλοι επέστρεψαν σπίτια τους,
Μόνο ένας δεν ήρθε ποτέ ξανά.
Αυτός ήταν το αστέρι της Μυκόνου...
Αυτός ήταν το αστέρι της Μυκόνου...