Der schwarze Gast [Dutch translation]

Alles wat overblijft,

is dat wat we liefde noemen

Op de bruiloft waren de gasten samengekomen

onder het schijnsel van kaarsen

Een wals werd gespeeld

Het bruidspaar begon zijn eerste dans

De zwarte gast kwam binnen en opeens

stierf de muziek

De bruid werd bleek

Hij nam haar hand en hield die vast

Verstart keken de anderen naar de gast

Hij zei:

"Kaarsen in de wind

Moeten branden en uitdoven

Wie we ook zijn

Nooit blijft de aarde stilstaan

Wat ook begint,

Uiteindelijk moet men van elkaar scheiden"

Hij zei:

"Kaarsen in de wind,

Alles wat de nacht vergeet,

Alles wordt verzwakt

Door dat wat sterker is

Iets dat wij niet kennen,

Sterker dan de tijd

De moeder riep:

"Waarom moet zij het zijn?

Ze is zo jong"

De vader riep verbleekt

"Ik geef je voor haar mijn hebben en houden"

De zwarte gast liet de bruid niet los

Hij zei:

"Kaarsen in de wind,

Moeten branden en uitdoven,

Wie we ook zijn,

Nooit blijft de aarde stilstaan.

Wat ook aanvangt,

Uiteindelijk moet men van elkaar scheiden."

Hij zei:

"Kaarsen in de wind,

Lichten die de nacht vergeet,

Alles wordt verzwakt,

door dat wat sterker is.

Iets dat wij niet kennen.

Kaarsen in de wind,

Moeten branden en vergaan,

Wie wij ook zijn,

Nooit blijft de aarde staan."

De bruidegom riep:

"Neem mij en laat haar in leven zijn"

Daarop trok de zwarte gast zich terug

En hij liet haar los

En sprak: "ik ben overwonnen door zijn liefde"

Hij zei:

"Kaarsen in de wind,

Lichten die de nacht vergeet,

Alles wordt verzwakt,

door dat wat sterker is.

Iets dat wij niet kennen.

Kaarsen in de wind,

Moeten branden en uitdoven,

Wie wij ook zijn,

Nooit blijft de aarde stilstaan."

Dat wat wij liefde noemen.

Sterker dan de tijd