pencere yarı açık, perdeler açılıp kapanıyor
güvenimin son nefesi odayı sarıyor
sessizce yerde yabancı kadınlarının iç çamaşarları yanında duruyor
ve senin bahanelerinin artık manası yok
arkadan bıçaklandı
benim güvenim soluk bir ışıkta duruyor
ve bişeyden eminim: bahçivan- o değildi
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
ve bahçivan- o değildi
bal ve kahve kokuyor, dünya neşeyle uyanıyor
güneş odada oynuyor, şiir sadece bir iddia
Saatin sesi kuşkulu bir şekilde yansıyordu
ölülerin isimlerinde bahsediyordu
sabrım ölü olarak yatak üzerinde uzanıyor
yılların uzerine zehirlendi, kısa bakışta ve uzun kaçışta
bir şey kesin: bahçivan o deyildi
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
bir şey mahvolana dek
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
ve bahçivan- o değildi
oda ölüyor, saat yine yankılama yapıyor
ay ışığı paramparça oluyor
vahşice dağıtılmış zemin uzerinde
İntikamın tadı taze olduğunda güzeldir
ve budur ipucu
çünkü kanapede ölü yatan sensin
yüzünün ortasından tüfekle vuruldun
ve bahçivan- o değildi
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
biz öldürmeyi seviyoruz, biz katili cezalandırıyoruz
herşey mahvolana dek
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
En son umut ölür, ama sonuçta o da ölür.
ve bahçivan- o değildi