Εκεί που ο κόμος μας γίνεται κομμάτια
και το σεληνόφως αρχίζει να κρύβεται
σε εκατομμύρια μικρές σκλήθρες
στις γωνίες του μυαλού μας.
Εκεί που ατελείωτα χρώματα
καταπίνονται από τον ήλιο
σ'ένα ίχνος γεμάτο από ηχώ
πριν ακόμα ξεκινήσουν.
Και συντριβάνια γεμάτα από άνθη
σε νησιά γεμάτα από δάκρυα
Ιτιές και πυροτεχνήματα
εκρήγνυνται και εξαφανίζονται
Πιστεύεις αυτά που βλέπεις
όλα τα πράγματα που γνωρίζεις.
Αλλά ω,δεν γνωρίζεις
τα βάθη της ψυχής μου
Το Κάρμα είναι το κλειδί
που ξεκλειδώνει κάθε πύλη.
Τα μάτια είναι απλά καθρέφτες
που μας τοποθετούν στη μοίρα μας
Ο ήχος του γεια σου,
σαν το φως για τον τυφλό
μας στέλνει σ'έναν έλικα
μέσω ενός κόσμου αποχαιρετισμών
Όλη η αλήθεια που υπερεπιθυμούμε
είναι η άκαρπη παρέλασή μας,
στο τσίρκο των σκιών μας
εκεί που παίζουμε τους γρίφους μας
Πιστεύεις αυτά που βλέπεις
όλα τα πράγματα που γνωρίζεις.
Αλλά ω,δεν γνωρίζεις
τα βάθη της ψυχής μου