Άρχιζε για μένα ο κόσμος
μπρος στα σκαλοπάτια σου
μέσα στα μάτια σου
Η ζωή μου ξαγρυπνούσε
μπρος στο παραθύρι σου
το σκοτεινό
Ώσπου άρπαξε μια νύχτα
η φωτιά το στόμα σου
και τ’ άγιο σώμα σου
κάποιος άλλος το φιλούσε
και σεργιάνι το `βγαζε στον ουρανό
Δεν το μπορείς όσο κι ΑΝ θες να με ξεχάσεις
Δεν το μπορώ ό,τι κι αν πω να σ’ αρνηθώ
Δεν το μπορείς να γίνεις χτες και να περάσεις
Δεν το μπορώ με τον καημό να μετρηθώ
Είχα το μικρό σου χέρι
άστρο και φεγγάρι μου
προσκυνητάρι μου
Μάζευα τα δάκρυά σου
και φιλιά σου
τα `στελνα το δειλινό
Ώσπου ήρθε κάποια νύχτα
κι όλα αυτά τελειώσανε
κεριά που λιώσανε
κάποιος άλλος σε φιλούσε
και σεργιάνι σ’ έβγαζε στον ουρανό