Χαλάω μου λες την ήσυχή σου ζωή
ανήκω αλλού, αλλού ανήκεις κι εσύ
τα σώματα ζουν για μια μεγάλη βραδιά
μικρή η ζωή για ν’αρνηθώ την καρδιά
Δεν υπάρχει αμαρτία όταν δυο ξερά κλαδιά
με μια σπίθα αγκαλιαστούνε και αρπάξουνε φωτιά
μία είναι η αμαρτία στην δική μου ηθική
ένας έρωτας κλεισμένος στου μυαλού τη φυλακή
Αυτά που θα’ρθούν τα βλέπω πια καθαρά
μα της λογικής αντέχουν τα οχυρά
ξανά θα στο πω πως όλα είναι στιγμές
για όσα δεν ζεις να κουβαλάς ενοχές