Lang was ik een eenzaam enigst kind.
Een monster onderin een zelfgebouwd stapelbed.
En in de verte zag ik de lichten in de mist sterven.
Net toen het duister weer opgelicht werd.
En ik zag jou over de sneeuwvlakte rennen.
Op zoek naar een prachtig uitzicht.
En jij leerde mij om volledig te verdwijnen.
Binnenin jouw gedachten, in jouw hoofd, sta ik vrij.
Geef mij een winterdrug
Geef mij alles wat jij hebt.
Kom nu, ik ben chronisch terneergeslagen.
Slechts het duister wordt gehoord.
In jouw oog was een storm, dat zag ik.
Als zomersneeuw.
In de dode hoek zie ik alles wat jij doet.
En daar komen ze, ik zie hen door de bomen.
Kun je me alsjeblieft helpen om te vluchten.
Hun ogen zijn als lichten van de zee over de wereld.
Ik kruip daar in het as, vogel Feniks is als nieuw herboren.
Geef mij een winterdrug
Geef mij alles wat jij hebt.
Kom nu, ik ben chronisch terneergeslagen.
Slechts het duister wordt gehoord.
In jouw oog was een storm, dat zag ik.
Stuift de zomersneeuw op.
In de dode hoek zie ik alles wat jij doet.
Geef mij een winterdrug
Geef mij zomersneeuw
Kom nu, ik ben chronisch terneergeslagen.
Slechts het duister wordt gehoord.
In jouw oog dansen kleine stormen.
Maar jij bent het, zoals eerder.
In de dode hoek zie ik alles wat jij doet.