Εχθρός μου η λογική και σύμμαχός μου ο πόνος
Ο μόνος δρόμος μου εσύ και γιατρικό μου ο χρόνος
Η δική σου φυγή έχει γίνει εμμονή
Δεν αντέχω
Η φωνή μου σπάει λυγίζω, δεν σε έχω
Μακριά σου εγώ να ζήσω δεν αντέχω
Όλα γύρω μου φωνάζουν πως μου λείπεις
Έχω γίνει γιος της νύχτας και της λύπης
Η φωνή μου σπάει λυγίζω
Μακριά σου εγώ να ζήσω
Ο δεύτερος μου εαυτός πάλι για σένα ρωτάει
Μες στης καρδιάς σου το φως ποιο μονοπάτι με πάει
Η δική σου φυγή έχει γίνει εμμονή
Δεν αντέχω
Η φωνή μου σπάει λυγίζω, δεν σε έχω
Μακριά σου εγώ να ζήσω δεν αντέχω
Όλα γύρω μου φωνάζουν πως μου λείπεις
Έχω γίνει γιος της νύχτας και της λύπης