როცა დღეები ცივია,
და კარტები მიქრიან,
და წმინადანებს, ჩვენ ვხედავთ,
რომ არიან ოქროსი.
როცა შენი ოცნებანი ფლავდებიან
და ის ვისაც ვსალმობთ,
არიან უუარესნი,
და სისხლნიც შემორჩენილან,
მინდა, ვმალო სიმართლე,
მინდა, რომ შეგიფარო,
მაგრამ მხეცსა ჩემთან,
ვერ დავემალებით ვერსად,
მერე რა, რომ სხვადასხვანი ვართ,
ჩვენ, მაინც ერთი ჯაჭვი ვართ,
აი ჩემი სამეფო აქ არის,
აი ჩემი სამეფო აქ არის.
როცა გრძნობ ჩემს სითბოს,
მიყურებ თვალებში,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
ნუ მოხვალ ახლოს,
შიგნით არს წყვდიადი,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები.
როცა ფარდის ზარია,
არის უკანასკნელი,
როცა ნათელი ქრება,
ყველა ცოდვილი ხოხავს.
და მათ თხარეს შენი საფლავი
და მასკარადი,
მოვა იმის ძახილით,
რაც შენ შესცოდე.
არ მსურს რომ ძირს დაგცე,
მაგრამ ჯოჯოხეთის მოციქული ვარ,
თუმცა, ეს ყოველივე შენთვის,
არ მსურს რომ ვმალო სიმართლე.
მერე რა, რომ სხვადასხვანი ვართ,
ჩვენ, მაინც ერთი ჯაჭვი ვართ,
აი ჩემი სამეფო აქ არის,
აი ჩემი სამეფო აქ არის.
როცა გრძნობ ჩემს სითბოს,
მიყურებ თვალებში,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
ნუ მოხვალ ახლოს,
შიგნით არს წყვდიადი,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები.
ისინი იტყვიან, ეს შენ ქენი,
მე ვიტყვი, ეს ბედისწერამ ქნა,
ეს ნაქსოვი ჩემ სულშია,
მინდა, რომ გაგიშვა,
შენი თვალები, ისინი ბრწინავენ,
მინდა ვიხსნა მათი სინათლე,
მე ვერ გავექცევი ამას ახლა,
სანამ არ მიჩევენებ, თუ როგორ.
როცა გრძნობ ჩემს სითბოს,
მიყურებ თვალებში,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
ნუ მოხვალ ახლოს,
შიგნით არს წყვდიადი,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები,
აქ იმალებიან ჩემი დემონები.